به گزارش سلام لردگان به نقل از شبکه اطلاع رساني دانا؛شهروندان مصري با اجتماع به گرد محمد مرسي، راهي را رفتند که هر کشور در شرف مردم سالار شدني مي رود، ليکن با اين تفاوت که انتخاب مرسي تنها با شور بود و شعوري در پي نداشت.
در جوامع سنتي که در آنها قدرت سياسي در دست اليگارشي کوچک است، پيدايش حزب به مفهوم جديد آن امکان ندارد، در مصر نيز تشکيل احزاب و گروه هاي سياسي مذهبي و معترض بر اساس پروسه ي معمول تشکيل احزاب نبوده و در نتيجه دوامي نخواهد داشت، غرض از حزب سياسي حزبي است که مبتني بر ايدئولوژي، سازماندهي، رهبري و برنامه هاي مشخصي باشد، بديهي ست احزابي که از دل آشوب هاي مصر سر برآورده اند، از يک چنين مشخصه هايي بري هستند.
البته نبايداز اين نکته غافل بود که نمي توان فرمول هاي تشکيل احزاب در غرب را بر کشورهاي اسلامي تحميل نمود، و از آنجايي که حزب با شرايطي که گذشت نخستين بار در کشورهاي غربي از درون شکاف ها و پارگي هاي طبقاتي، مذهبي، منطقه اي و سياسي نشات گرفت؛ همچنين در کشورهايي که از لحاظ مذهبي دچار تفرق نشده اند، شکاف ميان کليسا و دولت موجب پيدايش احزاب طرفدار و دخالت کليسا در امور دولتي و احزاب ليبرال و مخالف دخالت دين در دولت گرديد.
اما فرمول تشکيل احزاب در کشورهاي اسلامي مانند ايران و مصر حول اصول مشترکي تعريف شده است؛ بدين معنا که در کشورهاي غربي احزاب از اصول و اساسي کاملا متفاوت از ساير رقبا برخوردار هستند؛ ليکن در اسلام، اصل و اساس قرآن و سنت است، سپس تفرق در تفسير اين ها ايجاد مي گردد؛ احزاب اسلامي چه در زمينه هاي سياسي و چه در امور اجتماعي و مذهبي بر اصل قرآن و سنت اتفاق نظر دارند، ليکن هرکدام از اين احزاب اهدافي را مي جويد که نتيجه تفاسير متفاوت آنها از دين است.
برخي پيروان اسلام در طي قرن بيستم در بسياري از کشورها در واکنش به مدرنيسم و ليبراليسم غربي، گرايش هاي سياسي و ايدئولوژيکي پيدا کردند و در بسياري موارد در قالب احزاب و جنبش هاي سياسي به مرام و ايدئولوژي سياسي تبديل شد، اسلام سياسي اين گروه ها را بعنوان «بنيادگرايي» توصيف مي کنند، جنبش سياسي اخوان المسلمين در مصر و حزب جماعت اسلامي در پاکستان ، بنيادگرا محسوب مي شوند، از سوي ديگر بسياري از رهبران مسلمان اما غرب گراي کشورهاي عربي مانند سعودي ها و نيز ديپلمات هاي عرب مانند محمد البرادعي، ايدئولوژي سياسي اسلام را با ايدئدولوژي هاي ديگر مانند ليبراليسم، ناسيوناليسم، و سوسياليسم در آميخته و آميزه هاي رنگارنگ از مرام و عقيده ي سياسي ايجاد کرده اند.
اساسا آنچه اين نوع اسلام سياسي را انحرافي و محکوم به شکست مي نمايد غفلت رهبران اين احزاب از اين نکته بنيادين است که، اسلام فراجناحي و فراحزبي ست، و يا به عبارتي اسلام ترانس ايدئولوژي ست.
اسلام سياسي تنها بعدي از ابعاد گسترده ي دين عظيم اسلام است، نمي توان اسلام را در قالب احزاب و ايدئولوژي ها گنجاند و از آن بهره برداري حزبي کرد.
در همين رابطه، رهبران جديد مصر مي بايست ابتدا تکليف خود را با حاکميت دين مشخص سازند، يا دين را بطور تام و تمام آنچنان که هست در قانون اساسي مصر بکارگيرند و يا اينکه دين را در حد و اندازه ايدئولوژي ها و احزاب محکوم به شکست خود کوچک نکنند.
حسين بزي